مترجــم دردها
هر آنچه سخت و استوار است،دود می شود و به هوا می رودمترجــم دردها
هر آنچه سخت و استوار است،دود می شود و به هوا می رودروزانهها
همهپیوندها
- دنیای زیبای من(فرزانه پارسایی)
- هین سخن تازه بگو(نجیبه محبی)
- شرح این آتش جانسوز نگفتن تا کی؟(امید)
- سیاه مشق(مهدی پژوم)
- تابش (منیره نسیم)
- درخت ابدی
- قوری (یلدا)
- مکاشفات یک لیلی گمنام(فاطمه کاشفی)
- رها از چهارچوب ها
- میله بدون پرچم(حسین)
- آب و آتش(نوشینه)
- که (نیز)
- راهنمای مهاجرت
- مروارید های سیاه (اردشیر محمدی)
- سطر های سپید (مهربان)
- پرچونه (مهسا)
- جوگیریات (بابک اسحاقی)
- اسپند روی آتش (مهرآیین)
- کرکس پیر ( محمد رضا)
- آوخ (ابراهیم ابریشمی)
- سید عباس سید محمدی
- میتینگ آنلاین
- بوی گندم (علی)
- سید علی آذین
- یار آفتاب
- چارو (مجید و نادر)
- کویرهای ایران
- کوه و فلسفه
- ایران کوهرو
- پزشکی کوهستان
- چکاد کوهستان
- طبیعت گرد
- سفر در طبیعت ایران
- نشریه تخصصی طبیعت گردی
- The International ecotourism society
- دل گویه های ناتمام
- بقا در طبیعت
- دلکوک (یسنا)
- وبکده حیوانات (سنوبال)
- شهروند دردمند ( محمدرضا اسدی)
- پاورقی های دمادم (محبوبه موسوی)
- سقف کبود ( ندا)
- ایران را بگردیم (محمد گائینی)
جدیدترین یادداشتها
همه- ۱۸۵: بالادادن کرکرۀ؟
- 184: سند حقارت
- 183: دیوار
- 182:...
- 181: فقر واژگان
- 180: اعترافات
- 179: دیگر گونگی باور ها
- 178: صبر جمیل
- 177:شورتکات مشکلات
- 176:جنون سرباز خواهی
- 175:در مصائب مسائل فرعی
- 174:فراز و فرود:زیست ِ 12 ساعته ی ِ آدم برفی
- 173:خبری از ما - اُسرا - نیست
- 172:گریه نکن دایی
- 171:چشم در چشمان نئاندرتال ها
بایگانی
- اردیبهشت 1395 1
- تیر 1394 1
- آذر 1393 1
- آبان 1393 1
- مهر 1393 1
- شهریور 1393 1
- مرداد 1393 1
- تیر 1393 1
- خرداد 1393 1
- اردیبهشت 1393 1
- فروردین 1393 1
- بهمن 1392 2
- دی 1392 1
- آذر 1392 1
- آبان 1392 1
- مهر 1392 2
- مرداد 1392 1
- تیر 1392 3
- خرداد 1392 3
- اردیبهشت 1392 7
- فروردین 1392 1
- اسفند 1391 4
- بهمن 1391 3
- دی 1391 4
- آذر 1391 6
- آبان 1391 3
- مهر 1391 7
- شهریور 1391 4
- مرداد 1391 7
- تیر 1391 11
- خرداد 1391 6
- اردیبهشت 1391 4
- فروردین 1391 6
- اسفند 1390 3
- بهمن 1390 5
- دی 1390 9
- آذر 1390 7
- آبان 1390 6
- مهر 1390 7
- شهریور 1390 5
- مرداد 1390 4
- تیر 1390 8
- خرداد 1390 6
- اردیبهشت 1390 9
- فروردین 1390 7
- اسفند 1389 8
- بهمن 1389 4
سی امین خواب
گوجه سبز بزن!
برای نخست بار در امسال عازم کوهم.سنت نانوشته ای بود رفتن مداوم به کوه و طبیعت در خانه ی ِ ما که در دو سال اخیر کم رنگ شده،مشکلات کاری بزرگترین دلیل اش.اگر شانس بیاورم و کوه هم هوای متعادلی داشته باشد،هم از آدم خبری نباشد و هم سنگ ها لایه ای باشند؛می توانم روی کوه صدای باد را بشنوم،یک دل سیر آسمان را نگاه کنم و با سنگ ها شبه مجسمه ای در نوک کوه بسازم.آیا شانس می آورم؟پاسخ اش را در بلاگ بعد.
...
پیش از این هم گفتم،اگرشوق خوانده شدن بزرگترین دلیل نگاشتن نباشد،از مهم ترین ها هست.چند وقتی ست فضای رخوت بر بلاگستان حاکم است و به عنوان یک ناظر بیرونی شاهد این خستگی ها هستم.میل دارم از خودم بنویسم و از دغدغه هایم،ولی بیم اینکه خوانده نشود و مخاطب سرسری از کنارش بگذرد مانع از نشستن و نوشتن می شود.
می خواهم بدانم که به شرط نوشتن - بی تعارف -مخاطبی که شما باشید حال خواندن دارید؟می نشینید و دیدگاههای خود را بنویسید؟به من بگویید تا تکلیف خود بدانم.
پ.ن.:بلاگی که به نادی گفتم می نویسم را خواهم نوشت.یادم نرفته
پ.ن.2:بی اغراق متن را با چشمانی نیمه بسته نوشتم.عجب گوجه سبز هایی بود( و هست! تازه به نصفش رسیدم!)؛
پ.ن.3:عاشق انصافش شدم،خاصه در خط آخر.[کلیک]
الان چرا من خواننده حوصله خواندن نداشته باشم؟
فقط چیزی که هست شمای نویسنده اگه هی راه به راه از من تعریف هم بنمایی که بسی بهترتر
راستی کوه خوش بگذره...نایب الزیاره باشین
مرسی
خوش گذشت،ولی گرم بود به گونه حیرت انگیزی،شبیه سرخ پوست ها شدم
ایول دیگه تاییدی نیست؟
چه رازی بود در پسش؟؟؟
بگو منظورت از انصاف چیه توی این پی نوشت
بگو...
بگو....
بگووووووووووووووووووووووووووو
دارم طعنه می زنم دیگه،بابای ملت در آمده و بعد می گویند که آزادی نداریم
سلام
ای وای من یادتونه وقتی از کوه گفتین توی 360 براتون چی نوشتم؟
خوش بگذره
آره تا حدودی،عجیبه که شما انقدر خوب آن متن خاطرتان هست
کوه
برای کسانی که پناه کوه را مأوایی برای آرامش یافته اند
ایستاده‌ام
آرام، خموش، افتاده
ولی ستبر و سترگ
آغوشم
برای هق هق دل تو باز است
بهانه‌هایت را برای من بیاور
ایستادگی‌‌ام را به تو خواهم بخشید
مرسی
کوه خوش بگذره... خدا رو شکر که همین امروز برنامه کوه آخر هفته بنده هم جور شد وگرنه به شدت حسادت می ورزیدم.. اما این کوهی که من می خوام برم حسادت برانگیزه... یک آتشفشان خاموش... حالا اگه یهو یادش نیاد فوران کنه.شانس که نداریم.
به هر حال ایشالا خوش شانس باشید و آنگونه شود که دوست می دارید.
اما در باب نوشتن... نوشتن (و البته خوندن) از دغدغه ها و نوع نگاه هر فرد به روزمرگی ها، علایق ، هیجاناتش برای من به شخصه بسیار دلپذیره... و البته بسیار هم آموزنده... چرا باید از کنارش سرسری گذشت؟ چرا نباید نشست و دیدگاهی راجع بهش نوشت وقتی که می شه خیلی چیزها ازش آموخت.
بنده از جانب خودم بی تعارف عرض می کنم بنویسید ... می خوانم...
مرسی
عازم دماوندید انشالله تعالی؟
من از ناحیه خودم قول می دهم هرچه بنویسید مشتاقانه می خوانم
و مظمدن باشید حتی اگر در انتقادی ترین موقعیت نسبت به نظرات شما باشم نظرم را خواهم گفت
آبجی من مخلصتم،چاکریم
راستی تو رو بیخیال این بنی بشر شوید که در پ.ن 3 ذکر کردید. من تو صفحه خانم نادی یک جا برایش پاسخ نوشتم ول نمی کرد. تازه به صفحه ما هم ارادت داشت و از خود ما التماس دعا.
هیچ تند رویی با انصاف نیست. اگر انصاف داشت تند رو نمی شدند
عزیز دل ماست،چرا بی خیالش شویم.اتفاقا به نظرم حرف زدن با ایشان - به شرط بی خطر بودن - می تواند آموزنده هم باشد
سه شنبه
چرا تلخ و بی حوصله؟
سه شنبه
چرا این همه فاصله؟
سه شنبه
خدا کوه را آفرید
(قیصر امین پور)
تصادفی بود یا مخصوصا سه شنبه رو انتخاب کردی؟
تکلیف محمد رضا:نوشتن
تکلیف فانی:خواندن و نظر دادن
کوه از روح آدمی یه روح بزرگوار میسازه که خیلی لذت بخشه .منو شوهرم قبل از اینکه پرنیا بدنیا بیاد مرتب کوه میرفتیم و حالا بعد از ۵ سال دلم لک زده واسه قله.
چرا دلنوشته هاتونو نخونم؟ خط فکری همه آدما مشخصه. مطمئنم دلنوشته هاتون هم به دلمان می نشیند...بدون تعارف.
بنویسید...منتظرم.
من دل نوشته بیشتر دوست دارم تا مطالب انتقادی و اجتماعی. البته هر چیزی به جای خویش نیکوست. هر مطلبی که از دل بربیاد و خوب پردازش بشه به دل هم میشینه و خواننده ازش لذت میبره. بنویسید.
من هم چند تا مطلب تو ذهنم هست که فقط به خاطر پیش بینی برخوردهای دوستان نمینویسم. گر شما بنویسید من هم جراتشو پیدا میکنم. از ننوشتنشون دارم خفه میشم.
سلام بر بید
هر نوشته ارزش و جایگاه خودش رو داره. من اصولا نویسنده رو ملزم به به دست آوردن دل خواننده نمیبینم.برای من تعداد خواننده هام اصلا مهم نیست. نوشتن رو دوست دارم حالا در هر راستایی که میخواد باشه باشه. گاهی واقعا نیاز داریم که به جای تحلیل های سیاسی تاریخی اجتماعی و فرهنگی فقط از خودمون,خاطراتمون، آرزو ها و علایقمون بنویسیم و این کاملا طبیعیه برای اینجور نوشته هام تا اونجایی که من تو این سالهای وب نویسی دیدم تا دلت بخواد مشتری هست . پس بنویس ای بید
در مورد پی نوشت 3 کاملا باهات موافقم. کلا نوشته ی طرف جالب و طنازانه بود!
الان شما بر من نازل شدی گفتی :بنویس!
مخالفتی ندارم.به هر حال من ترجیح می دهم برای نوشته های خصوصی تر و طویل ترم به تنها مخاطب خود بودن اکتفا کنم.
البته عزیز ما طنزی قوی دارند
من به شرافتم قسم می خورم که نشده تا حالا توی لینکهام کسی چیزی نوشته باشه من با جان و دل نخونده باشم!
آقا فوقش اختلاف نظر پیدا می شه، دعوا و گیس کشی می کنیم، آخرش با هم کنار میایم دیگه!
والا!
من به شرافتم قسم می خورم کل متن هایت را خواندم،برخی ها را خوشم نیامد ولی چندتایی که از خودت صمیمانه نوشتی را خوشم آمد.بدم نمی آید یکبار هم کلام تو و بابالنگ دراز شوم،البته به شرطی که او نشسته باشد !
گفتم بنویسید منم جرات پیدا کنم. ولی خودم نوشتم. مسخره است. نه؟ خیلی این روزا حالات توامانی رو میگذرونیم.
بنویسید بابا،چرا سخت می گیرد،من متنتان را هم خواندم چیزی ننوشتید که،اشاره ای گذار فرمودید
ببین من بی جنبهبازی در آوردم کلی دارم اینجا می نویسم.
راستی اونموقع ها که جواب هم می دادی،خیلی خوب بودا
نبودم که آبجی،نوک کوه که اینترنت بر نمی داره،الان در عوض آمدم و دارم برای همه پاسخش را می نویسم.
سلام بید مجنون
شما این فرمایش آقا را نشنیده اید که ما مکلف به ادای تکلیفیم
حالا خواننده اگر داشت بد نیست اما اگر هم نداشت موقع نوشتنش ما خودمان حظمان را برده ایم .
این گوجه سبز هات دهان ملت را آب می اندازد اگر دم دستشان نباشه چکار کنند
نمی دانم،ولی برای من حفظ دیالوگ با خواننده مهم است،دوست ندارم یک طرفه بنویسم،دوست دارم آنها هم با من در نگاشته ها شریک باشند.
...
حالا چرا عصبانی
حالات توامان منظورم من و دادیار بودها ملت بدونید. اگر میخوایین رجوع کنید به پست خودم.
اون حاجاقا و کلا همه حاجاقا ها ید طولایی در نسخه پیچی سریع و آسان و بدون درد و خونریزی دارند. من نوشته بودم کابوس میبینم. اومده نوشته آیه قرآن بخون و کابوسات کم میشه و غیره. بی خیال علت درد و کابوس دیگه.
اگر از این دست نسخه ها بپیچند که من هم بسیار راضی خواهم بود.برای کل ملت نسخه پیچان می کنند با زور کمی اوضاع سخت می شود
بله ما همه جوره پای نوشته های شما هستیم و با تفکری بسیار بالا از کنارشان میگذریم و در نهایت یک جواب دندانشکن به دغدغه های شما خواهیم داد...
آسمانی باشید و آسمانی فکر کنید.
جوابی دندان شکن کمی ترسناک شد !
از پذیرایی خوشمزه‌ی شما هم ممنون
مرسی
البته بیشتر ترش بود.همین الان هم بزاق دهانم راه افتاد با دیدن عکسش!
سلام.
از دیدن کامنتتان که چون ستاره سهیل تو وبلاگ من کم پیداست مشعوف گشتم. کوه ظاهرا خوش گذشته که امیدوارم ادامه پیدا کنه. ما هم از دست اینترنت خسته شده ایم و باید طرحی نو در افکنیم و پاشیم بریم بگردیم. چقدر نشستیم تو خونه... البته من بیشتر به خاطر بامداد که حوصله نداره تو ماشین بشینه نمیرم گردش...
حتا خودم هم بعضیهاش رو دوست ندارم چه برسه به شما!
ما هم مشتاقیم، بابالنگ دراز که آدرس اینجاهارو نداره کلن، حتا آدرس وب منو، اما هر از گاهی از ماجراهای این دنیا که براش تعریف می کنم، خیلی جیزقول مانند می شه! یعنی یه جورایی که حس می کنم اونم به اندازۀ من دلش می خاست که دنیای نیمه واقعی اینجا با همۀ خوشحالیها و بالا پاییناش کاملن واقعی بود.
سلام منم مثه بهارک مشعوف شدم از نظرتان که گاه گاهی بر بلاگ ما می تابد
من به روزم دوست عزیز.
ببین من تا حالا دو بار خواننده بودم خودم خیلی راضی نبودم ... یکبار دبیرستان یکبار هم سر کلاس زبان که رعنا را خواندم ... اینجا چه بخوانم تو باز هم می نویسی پسرم ؟ جام مامان منیره تعارف نکن ... تو که الان خوابت می آید لالایی بخوانم برایت ؟؟
باشد میخوانم
لالالا ای گل بهشت
نکنی تو کارهای زشت
اینو باید روی برگ گل
روی بال فرشته نوشت
بچهکم گل بهشت
پسرکم خوش سرشت ...
وزنش و اینا بر می گردد به 15 سال پیش ... برای محمد رضای خودم ... از ان لالایی های جگر سوزه بابا تفنگ رو برداشت و رفت و دیگه برنگشت که بهتر است ... نیست ؟
این حاجی کلیک هم عجب مارمولکی هستا ... براش کامنت گذاشتم ... گذاشتنی اگر مرد باشد جواب بدهد ... خدا کند ارسال شده باشد ... سیستمش کلّن خراب بود
اگه حاجی بدونه کی ماها رو فرستاده سراغش !!! میاد سراغت !!!
کاش که میگفت دقیقن چند کیلو آزادی برای حزب ا... می خواهد برایش سوغاتی میاوردم ... اخر میدانی هرچه برای دیگران حرام است برای ایشان احلی من عسل و من شیر مادر ...
کامنت مرا رو نمی کند بلا گرفته ... جوابش به مادر باران زیبا بود ...
ولی عجب حالی داری اینا رو میگردی پیدا میکنی ... تقبل الله برادر ...
عزیز دل ما هستند ایشان.اتفاقا خواندن افرادی نظیر این آقای روحانی از اوجب واجبات است.می توان بهتر فهمید که در ذهن حامیان راستین حکومت چه می گذرد.مثلا همین عزیز ما اصلا خبر ندارند که دخترانی هستند شدیدا معتقد به قران و اسلام که به حجاب اعتقادی ندارند و راحت با این مسئله کنار می ایند.این گونه بهتر می توان فهمید که دنیا را چگونه می بینند
"میل دارم از خودم بنویسم و از دغدغه هایم، ولی بیم اینکه خوانده نشود و مخاطب سرسری از کنارش بگذرد مانع از نشستن و نوشتن می شود. "
طوری بنویسید که اگر مخاطب نخواند یا سرسری از کنارش گذشت، چیزی را از دست داده باشد. فوق العاده بنویسید. برای اینکار باید حس و درک فوق العاده ای داشته باشید. حتی از خودتان.