در کشاکش تبلیغات انتخاباتی 8 سال پیش،کدامیک از ما گمان می برد این مرد ریشوی ِ در خود فرو رفته،8 سال بر مسند ریاست جمهوری این خاک تکیه خواهد زد؟
چهار سال پیش که بر امید ها به یکباره مهر باطل زدند و حاکمیت نظام زد دنده آخر،از خویشتن می پرسیدم به شرط جان سالم به در بردن از بگیر و ببند ها،آیا می شود به امید روزی باشم که روز رفتن او را ببینم؟
امروز ظاهرا ً آن روز غریب فرا رسیده بود.
بی شک سیاست های بین المللی جمهوری اسلامی با آمدن حسن روحانی تغییرات اساسی نخواهد کرد،هر چقدر هم که خواست عمومی طبقه متوسط و بالای شهر های بزرگ کشور فراتر از داده های نظآم باشد،سیاست هایی تندروانه برای بسیاری از مردم این دیار همچنان جذاب است.اینک برای من بیشتر مبحث "امید اجتماعی " مطرح است و از قرار با آمدن حسن روحانی جانی تازه گرفته ست.امیدوارم با همان اعتدالی که از آن دم می زند رفتار کند،تا هم سیاست های تندروانه کمتر مجال خود نمایی داشته باشند و هم ارتجاعیون را نــَرَماند،کس چه داند،شاید چنین شود،در حال قضاوت زود است،زمان لازم ست.