خواب دهم

در چند روز آخر سال می خواهیم دو بازی وبلاگی داشته باشیم.یکی به دعوت خانم فندق است و در باب نوشتن از پنج لذت زندگی.من یک تبصره به آن اضافه می کنم و پنج لذت متداول زندگی ام را می نویسم.ممکن است که لذت و شعفی تنها یک یا چند بار ممکن شود.من به پنج لذت متداول این ایامم اشاره می کنم.

بازی دوم هم مربوط می شود به بازی وبلاگی «داستان تکراری» و البته با کمی تغییر باز هم ! لینک هایمان را به ترتیب حروف الفبا نوشته و دقیقا ً اولین تصویر و یا عبارتی را که به ذهنمان رسید می نویسیم.ممکن است که عده ای از دوستان ناراحت بشوند،ضمن پوزش عرض می کنم که به هر حال تصویر است،می آید و می رود ! به شخصه تمامی دوستان را دعوت به بازی آخر سالی می کنم.این چند تن - که گمان می کنم خودشان هم تمایلی داشته باشند - را دعوت می کنم:داستان تکراری،فندق،عقاید یک قابله،عشق افلاطونی،دومین پنجره،یادداشت های الی،طبیب چه

چنانچه کسی تمایل داشت بنویسد تا شخصا دعوتش کنم! در این بلاگ نخستین و در بلاگ بعد بازی سپسین.

و اما پنج لذت متداول بدون الویت:

یک: خواب!

نفس خوابیدن  و خاصه خوب خوابیدن یک تفریح بزرگ است.غالبا شب ها پیش از خواب آهنگ های بی کلام می گذارم و تا بیست یا سی دقیقه ای موسیقی  ملایم با صدای بسیار کم گوش می دهم.از اعضای بدنم سلب اراده می کنم و به خواب می روم.اگر فردایش کاری نداشته باشم تا نیمه شب - گاهی تا پنج یا چهار صبح - بیدار می مانم و تا لنگ ظهر می خوابم !

دو :کتاب خوانی.

کتابهای نویسندگانی را که نثر خوبی داشته باشند و زنده می نویسند را دوست دارم. از پارسی زبانان نادر ابراهیمی و محمد قائد را می ستایم.سال گذشته با خواندن کتاب های هایدگر و منطق تفریحی ماندگار داشتم.در خواندن شرط نخستم نثر زنده و شرط ثانی حرف حساب زدن است.

سه: پیاده روی.

باور کنید و یا نکنید بیمار این هستم که مسیر های رفت و آمدم را تا جای ممکن پیاده طی طریق کنم.چنانچه خانه نشین باشم دور اتاقم راه می روم و صدای موزیک را  بلند می کنم.این طور مواقع ذهنم باز می شود و گهگاه  خیال پردازی هم می کنم ! باید از کوه رفتن هم بگویم.حضور در کوه آرامشی عمیق برایم دارد.به کوهی می روم که معمولا کسی آن حوالی نباشد.با رسیدن به بلندی، روی خاک و سنگ و یا سبزه ها دراز می کشم و سعی می کنم که قوای پنج گانه حسی ام کار کند.غالبا صدای باد غالب است،در بهار و یا پاییز بوی نم هم به مشام می رسد و جز لاینفکش تابش آفتاب ست  بر روی پوست گونه

چهار:حضور در کنار اعضای خانواده.

تصور اینکه ممکن است یکی و یا خودت نباشی،به یادت می آورد که لحظه ها چقدر ارزشمندند و لحظه لحظه بودن در کنار نزدیکان را باید تا ته چشید.

پنج:سیگار !

پنج سالی می شود که همراه با پسردایی ام سیگار می کشیم؛با وسواس.در تابستان و زمستان به علت گرمی و یا سردی هوا به مرز صفر می رسد و در نیمه های بهار و یا پاییز با بارش باران شدت می گیرد.همیشه غروب ها و یک صندلی خاص در جایی خاص.سالی دو بسته بعید می دانم بیشتر بشود ( و یا به عبارتی چهل نخ).معمولا مارلبورو سیاه (طلا) و تک و توک کِنت سیاه( طلا).البته این روزها بسیار کم تر شده چون جنس اصل در بازار نیست.در زمان سیگار کشیدن کمتر حرف می زنیم و به موسیقی -  شجریان و یا بی کلام - گوش می دهیم و لا به لایش بادام هندی می خوریم.به گمانم اصیل ترین لحظه های گفتاری مان در همین اوقات باشد.

...

این از پنج لذتی که قرار بر نوشتن اش بود.این بازی و بازی بعدی همه از طرف من دعوتند.چنانچه کسی بازی را پذیرفت اعلام کند.باقی دوستان چنانچه در بخش نظرات تفریحات خودشان را بنویسند می تواند ایده ی ِ خوبی برای دیگران باشد