مترجــم دردها

هر آنچه سخت و استوار است،دود می شود و به هوا می رود

مترجــم دردها

هر آنچه سخت و استوار است،دود می شود و به هوا می رود

صد و سیزده

در باز کردن تـــَب های(Tab) بالای صفحه اصولا ً خــِستی به خرج نمی دهم.زمانی که وقت داشته باشم می نشینم و به تعداد ِ زیاد وبلاگ باز می کنم،جست و جو می کنم،می خوانم،گاه فکر می کنم و گاه می خندم و معدودی را که گمان می کنم حرفی ندارند به سرعت می بندم.قاعده خاصی در کار نیست و خودم را محدود نمی کنم.گاه وب سایت های علمی را هم با لینک هایش پشت سر هم باز می کنم،به همین سبب در برخی موارد شاید تا دویست یا سیصد عدد از تــــَــب ها پشت سر هم باز شده باشند.و صدای لپ تاب هم در قاطبه موارد بسته ست.خوش ندارم چیزی تمرکزم را بر هم بزند و در غالب موارد در سکوت مطلق می خوانم.


دیروز صبح اما،با بالاتر بردن صدای لپ تاب،با اصوات نامفهومی رو در رو شدم.دستم آمد که یحتمل تعدادی از وبلاگ ها در پیش زمینه وبلاگشان موزیک قرار دادند و مشکل از همان جاست.تعدادی را گشتم و یکی را که آلودگی صوتی ایجاد کرده بود بستم،باز هم اصوات نکره می آمد و دیدم تعداد تـــَــب ها بیشتر از آن است که حالش را داشته باشم یکی یکی بگـــَردمشان.نگاهی با افسوس به تعداد بسیار زیاد لینک های علمی و تخصصی کردم، و  با آهــــی صفحه را به کل بستم تا بتوانم آهنگ مورد علاقه ام را بگذارم.



البته قبول دارم که چاقو زیر گلوی ِ آدمی قرار ندادند که برود به وبلاگ ها و سایت های مختلف سرک بکشد،خواهی می خوانی و نخواهی نه،اما اینکه مخاطب مجبور باشد آهنگ مورد علاقه نگارنده وبلاگ ها را به زور بشنود به گمانم محل چون و چراست،در مهمانی ها،غالبا ً میزبان از موزیک پخش کردن خودداری می کنند،حرفه ای تر ها موزیک ملایم بی کلام به تقریب همه پسندی می گذارند که داد ِمهمان در نرود.حتی اگر مهمان هم با موزیک جور نباشد صدا آنقدر کم هست که «رو مـــُخی» نشود؛و در مقام تشبیه هر مخاطبی مهمان وبلاگ ست و قرار دادن موسیقی که با حس و هوای تمامی پست ها هم آوایی داشته باشد،به فراخور جنس نوشته های ِوبلاگ، مشکل یا حتی ناشدنی ست،مجهز کردن وبلاگ به این امکان احتمالا ً مخاطبی که قصد جدی خواندن دارد را می پــَـراند.


 هر چند در قامت اعتراف باید بگویم چند سال پیش که پرچم وبلاگ نخستینم بالا رفت،خودم نیز چنین رویه ای داشتم،یکی دو هفته ای چنین بود و برداشتمش،موضوع چند سال پیش از مد افتاده بود،اکنون بار دیگر این مد ِ بی مفهوم پا گرفته ست.هیهات


پ.ن: البته موضوع این پست من قرار بود در باب رضا خان باشد،این نوشته به ناگهان به ذهنم رسید.پست بعدی مختص همان موضوع که ذکرش رفت

نظرات 6 + ارسال نظر
ر-پ پنج‌شنبه 29 تیر 1391 ساعت 09:23

سلام بر محمدرضا خان
اول این که از وقتی دوباره نظرات را با نظر خود پاسخ می دهید, اعتراف کنم اشتیاق بیشتری برای نظر دادن دارم؛ انگار که اسباب تعامل بیشتر فراهم باشد.
دوم این که آن چه بیشتر مواقع فکر را به اندیشه وا می دارد رفتارهایی است که از همین اطرافمان ( حقیقی ، مجازی ) درک می کنیم؛ مترو، خیابان، خانواده . طبیعی است در مرحله بعد است که افکارمان فاصله زمانی با اکنون پیدا کند، چه به سمت آینده و چه گذشته. باک نیست رضا خان باشد برای پست بعدی.

سوم این که کتاب اقتدارگرایی ایرانی در عهد قاجار نوشته دکتر محمود سریع القلم را قویا توصیه می کنم. یحتمل فرزانه خانم پارسایی، جناب میله بدون پرچم و مهدی خان پژوم نیز پسند خواهند کرد.
چهارم طولانی شد ببخشید.

سلام بر شما

روم سیاه
والا خودم گشت و گذاری کردم و دیدم نظرات بدون پاسخ تا چه حد زننده ست و بدتر از آن نظراتی که سرسری پاسخ داده می شوند.تصمیم گرفتم چنانچه مخاطبی لطف کرد و نظری نهاد من هم به فراخور موضوع مورد بحث و نکته ذکر شده در حد بضاعت خودم بنویسم

تا آنجا که من خواندم ذهن چنانچه درون - داده هایی از بیرون دریافت نکند،پس از چند صباحی کلافگی از درون خود به داده سازی می پردازد.پس اینکه با چشمان گشوده به وقایع پیرامونی بپردازیم و برای اندیشیدن ایده بگیریم در نهایت ذهن خودمان را خبره تر می کنیم

بله،از قرار کتاب خوبی به نظر می رسد،افراد متعددی آن را پیشنهاد کردند و از دهن کجی های روزگار خودم هم این کتاب را در کتاب فروشی توصیه می کردم،ولی هنوز تهیه اش نکردم !.در هر صورت حتما تهیه اش کردهو میخوانمش،هر چند برای عید سال دیگر احتمالا ً،چون این ور که لیست لبالب پر است از کتاب های واجب عینی.

اتفاقا کامنت های طولانی آدم را از نوشتن سر حال می آورد.سپاس

مهرگان پنج‌شنبه 29 تیر 1391 ساعت 16:41 http://mehraeen.blogsky.com

سلام
به شدت با ر پ موافقم! هم در باب پاسخ دهی به نظرات . هم این کتاب جناب سریع القلم که فعلا فقط قسمت تقدیمی اش را در ایمیلها خواندم! :)

به نظرم اگر آهنگ خاصی نخواهی م گوش بدهیم همان بهتر که صداخفه کن سیستممان را فعال کنیم! من ندیده ام که عموما وبلاگهایی که سرشان به تنشان می ارزد آهنگ و موسیقی داشته باشند!

سلام

من هم با خانم پویه موافقم،با شما هم موافقم،با هر کس دیگری هم که با شما دو تن موافق باشد هم موافقم !

به نظرم بزرگترین مشکل آهنگ بر روی وبلاگ گذاشتن علاوه بر اینکه کمتر آهنگی با فضای تمام نوشته ها هماهنگ باشد،قابل یافتن است،این مشکل است که به مخاطب شنفتن را تحمیل می کند و این اصلا خوب نیست

درخت ابدی جمعه 30 تیر 1391 ساعت 00:06 http://eternaltree.persianblog.ir

موزیک گذاشتن رو وبلاگ کار جالبی نیست و شنیدنش عصبی‌م می‌کنه. اکثرا هم از نوع عاشقانه و رمانتیکه.

به هر حال یکی از راه ها برای خفن جلوه کردن و "عمیق" نشان دادن است.

هر چند به تازگی یکی از دوستان قابل احترام هم موزیک گذاشته،منتها چنین چیزی فقط اسباب تعجب است از او و نه تغییر در عقیده ای که گفتم.موسیقی در وبلاگ جبر بر مخاطب است


راستی درخت جان مخلصیم،حالت چطوره رفیق قدیمی؟

فرزانه جمعه 30 تیر 1391 ساعت 16:18 http://www.elhrad.blogsky.com

سلام
این درد را حاضرم با هم ترجمه کنیم .
یکی دوبار که در سکوت شبانه داشتم وبگردی می کردم این بلا سرم آمده و مثلاً یک آهنگ جینگیل مستان سکوت و تمرکزم را بهم ریخته . وبلاگ یا سایتی که می خواهد موزیک به خوانندگانش پیشنهاد کند می تواند لینک بگذارد نه اینکه خواننده را قبض روح کند

البته بیشتر وبلاگهای تین ایجری این کارها را می کنند . دنباله برای موس می گذارند و آهنگ ها و عکس های مکش مرگ ما ...بالاخره آنها هم از این مرحله می گذرند البته امیدوارم بگذرند .

دقیقا ً،یکی از بهترین کاربرد های لینک همین مسئله ست،خاصه اینکه به مخاطب آزادی انتخاب می دهد.

وای من عاشق دنباله برای موسم

فرزانه جمعه 30 تیر 1391 ساعت 16:22 http://www.elhrad.blogsky.com

ضمناً از دوستی که کتاب اقتدار گرایی ایرانی را پیشنهاد کرده اند خانم یا آقای ر پ ممنونم . اخیراً یکی دو مقاله از دکتر سریع القلم خوانده ام که مفید بودند

خانم پویه هستند،شاید در آینده اسمش را هم فاش کنم !

البته خانم خود اهل نوشتارند،قرار هم شده وبلاگی راه بیندازند که هنوز راه نینداختند (تیریپ زیر آب زنی !).

ولی خب کتاب خوبی پیشنهاد کردند و استقبال هم وطن ها هم رو به رو شد

ر- پ شنبه 31 تیر 1391 ساعت 10:17

اختیار دارید محمدرضا خان. سپیدرو و سربلند باشید همیشه .
از ابراز لطف همه دوستان سپاسگزارم.
نام را فاش نکنید قربان؛ هنوز قلم را شایسته عمومی کردن نمی دانم. به وقتش که شد خبر خواهم کرد.
ضمناً فرزانه خانم پارسایی عزیز که می خوانید و نقدهای بسیار دقیق و عمیقی می نویسید، اگر فرصت کنید کتاب "عقلانیت و توسعه یافتگی ایران" به قلم ایشان نیز هست که البته خودم هنوز نخوانده ام.
خدای را سپاس بابت وجود و آشنایی با کسانی که می توان با آنها از کتاب ها گفت و شنید ...

خاطرم هست زمانی پیرمردی آمده بود برای تهیه این کتاب.به ویکی پدیا رجوع کردم و گویا از نگرگاه،سواد نظری هم جایگاه قابل اعتنایی دارد:

# فوق دکتری روابط بین‌الملل، دانشگاه اوهایو[۴]
# دکتری، روابط بین‌الملل، دانشگاه کالیفرنیای جنوبی
# فوق‌لیسانس، روابط بین‌الملل، دانشگاه کالیفرنیای جنوبی
# لیسانس، علوم سیاسی/مدیریت، دانشگاه ایالتی نرتریج[

و آثار دیگری هم از او به چاپ رسیده :

* روش تحقیق در علوم سیاسی و روابط بین الملل، محمود سریع القلم، ناشر: فرزان روز
* فرهنگ سیاسی ایران، محمود سریع القلم، ناشر: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی[۶]
* روز بازپسین دولت های سرکش، ادوارد سعید، نوآم چامسکی، رمزی کلارک، مسعود خیرخواه (مترجم)، محمود سریع القلم (مقدمه)، ناشر: نقش و نگار، موسسه انتشارات فلسفه
* فرهنگ سیاسی ایران، محمود سریع القلم، ناشر: فرزان روز
* سیاست خارجی آمریکا در افغانستان: طرح خاورمیانه بزرگ، دولت - ملت سازی و مبارزه با تروریسم، فرامرز تمنا، محمود سریع القلم (مقدمه)، ناشر: پژوهشکده مطالعات راهبردی
* توسعه و توسعه نیافتگی: کلیات، اصول و ابعاد (با تاکید بر متد تفکر در توسعه)، سعید حاجی هاشمی، محمود سریع القلم (مقدمه)، ناشر: گفتمان اندیشه معاصر
* عقلانیت و توسعه یافتگی ایران، محمود سریع القلم، ناشر: فرزان روز
* اقتدارگرایی ایرانی در عهد قاجار، محمود سریع القلم، ناشر: فرزان روز
* عقلانیت و آینده توسعه یافتگی ایران، محمود سریع القلم، ناشر: مرکز پژوهشهای علمی و مطالعات استراتژیک خاورمیانه
* دین و سیاست: مورد هند،‌ محمود سریع القلم، علی رضا شیخ عطار، ناشر: وزارت امور خارجه، موسسه چاپ و انتشارات - ۱۳۸۱
* عقلانیت و آینده توسعه یافتگی ایران، محمود سریع القلم، ناشر: مرکز پژوهشهای علمی و مطالعات استراتژیک خاورمیانه - ۱۳۸۲
* ایران و جهانی شدن: چالش‌ها و راه‌حل‌ها
* امام موسی صدر ، پیشوایی فراتر از زمان. ناشر : موسسه تحقیقاتی امام موسی صدر-۹۰
* سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران؛ بازبینی نظری و پارادایم ائتلاف، ۱۳۷۹


این هم محض اطلاعات بیشتر.بابت معرفی کتاب هم از جانب من و باقی دوستان سپاس.و تشکر برای همراهی

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد