مترجــم دردها

هر آنچه سخت و استوار است،دود می شود و به هوا می رود

مترجــم دردها

هر آنچه سخت و استوار است،دود می شود و به هوا می رود

نود و هفت

آیا در طول و عرض جغرافیایی دیگری،تاریخ تکرار می شود؟


ظاهرا ً در کشور مصرستان مصوبات جالبی به انجام رسیده ست.پس از رفتن دیـــو - که همانا حسنی مبارک باشد - و آمدن فرشته یا فرشته ها - که تاریخ مشخص می کند - اسلام گرایان ِ آن خاک پا به مجلس نهادند و براستی قوانینی گره گشا پیش گذاردند.موضوع بر سر پیشنهاد تازه ای ست که در مجلس آن کشور به پیش کشیده شده و به مردان اجازه قانونی می دهد تا چند ساعت پس از مرگ همسر،با او آمیزش داشته باشند.تا آنجا که من می دانم در میان حیوانات هم کـــُـشتی تنها زمانی در می گیرد که دو طرف یا چند طرف ماجرا زنده باشند یا دست کم ظن بر زنده بودن برود (نظیر موسسات تحقیقاتی).اینکه مجلس آن کشور پیشنهاداتی این چنین را رو می کند مشخص است که اهل فن در آن کشور خیلی دور تر ها را هم می بینند.


پیش از انقلاب ایران،ملت داد و قال راه می انداختند که مجلسی در کار نیست و همه عمال شاه راحل اند.پس از انقلاب عشاق اسلام پا در میدان مجلس ملت نهادند مصوباتی گذاردند یکی از یکی درخشان تر .تا همین اواخر که حتی دولتی ها هم پا پیش می گذاشتند لایحه «حمایت از خانواده» روی میز ؛ تا به قول خودشان مرد ها محدود نشوند.در ایالات ننگین متحده داشتن بیش از یک زن غیر قانونی ست و کسانی که مایلند تخطی کنند به زار سگ و رفتن به گوشه کنار ها و لب مرزها،دو یا چند زنی را عملی می کنند.در ملک اهورایی ما زن ها تحت فشارند که بپذیرند مرد هاشان سراغ دیگری هم بروند و در مورد اخیر حتی پس از مرگ هم آسودگی ندارند.یحتمل با جنبش دیگری در کشوری اسلامی،برای استخوان هاشان نقشه می کشند.بی نوا زن ها


فارغ از این بحث ها،کنار آمدن با اسلام گرایانی از این دست که محب المجلس هم هستند دشوار است.وقتی در گردونه قدرت بازی شان ندهند سر و صدا راه می اندازند و با توجه با ادبیات حاکم مردم سالاری ها،می گویند که آنها هم حقی دارند.وقتی وارد مجلس می شوند سنگ اندازی می کنند،و پس از اینکه در حداکثر قرار می گیرند،باقی را به بیرون بازی شوت می کنند،و ادعا می کنند که باقی از صبح ازل تا شام ابد بر خطا هستند راه یکی ست:راه ما.


حتی اگر روزی خبری هم بشود و یک مردم سالاری واقعی بر این خاک بنشیند،کنار آمدن با این افراد خود صبر ایوب می خواهد.


کاریکاتور مانا نیستانی [ کلیک]




نظرات 10 + ارسال نظر
الهه جمعه 29 اردیبهشت 1391 ساعت 23:45

به به!!

امیر شنبه 30 اردیبهشت 1391 ساعت 01:27 http://www.carfevil.com

تا در این کشور دیدگاههای سنتی نسبت به دین وجود دارد خبری از مردمسالاری نخواهد بود.

مهدی پژوم شنبه 30 اردیبهشت 1391 ساعت 15:34 http://mahdipejom.blogsky.com

سلام نازنین...
این دموکراسی تحفه بی‌قواره‌ای‌ست برای ما که چنان که حضرات اربابان و والیان‌مان فرمایش می‌‌کنند ارمغان منحوس فرنگ است. ما را چه به این مزخرفات.
شوخی عرض نکردم خدا شاهد است. می‌بین‌اید ارمغان دموکراسی و ازادی را در همین کشورهای اطراف‌مان که علی‌الاقل میان‌شان مصر از ما سر است.
حکومت‌ها برایند مستقیم مردم‌اند و فرهنگ و میل‌شان. استثنا نیست حکومت ما و حکومت‌هایی از این دست.
دیدیم و دیدید که ارمغان ازادی و رای دادن چه بود برای مصریان و عراقیان و افغانیان. حال ما به‌تر نیست از آن‌ها...

فرزانه دوشنبه 1 خرداد 1391 ساعت 11:00 http://www.elhrad.blogsky.com

سلام
من دقیقا ً نمی فهمم کجای این موضوع خنده دار است و به به زا !!!!
اینو چند روز پیش در یک ایمیل دیدم و یاد فرمایشات و فتواهای وطنی افتادم که کم و بیش همین جا در ملک اهورایی ما هم هست.
و یاد این افتادم که چقدر انسان گرگ انسان است
حالا با دموکراسی یا بی دموکراسی

یک لیلی دوشنبه 1 خرداد 1391 ساعت 13:11

مردم سالاری از ویژگی هایی است که ممکن است دولتی داشته باشد یا نداشته باشد. مساله مهم تر به نظر من، تمایل و اشتیاق و ظرفیت پذیرش مردم یک کشور در برابر چیزی شبیه به مردم سالاری است. اگر دولت و ملت را دوسوی این رابطه در نظر بگیریم، از نظر شما، به فرض بعید مردم سالار شدن دولت ما، آیا ملت ما ظرفیت این مردم سالاری را دارند؟ بسیار بوده اند از همین مردم مشتاق ِ مردم سالاری که چون عرصه را بر آن گشوده دیده اند، مآل دیرین از یاد برده اند؛ خود دیکتاتوری شده اند مسلمان نشود کافر نبیند. به هر حال مسیر مردم سالار شدن یک جامعه، به نظر من، از دولت باید آغاز شود تا مردم تمرینش کنند و یادش بگیرند.

نگارنده سه‌شنبه 2 خرداد 1391 ساعت 10:46 http://30youngwoman.blogsky.com/

برادر جان، وقتی تو به زن دیدگاه ملک شخصی رو داشته بای خب هر روز براش تصمیم میگری دیگه ..من واقعاً در عجب هستم که در مصر قحطی زن هست یا مردانش واقعاً اینقدر hot تشریف دارند که در حین ناله و زاری برای همسر هم نیاز به رفع حاجت جنسی دارند .... نمی دونم اگر تو مصر بودم، حتی اگر شوهرم هم چنین آدمی نبود و نباشد، می توانستم به زندگی در اون فضا ادامه بدم؟

چقدر آدم می تونه حقارت رو تحمل کنه؟

[ بدون نام ] سه‌شنبه 2 خرداد 1391 ساعت 15:20

سلام
من الان یک هفته ای هست که توی کف موضوعم!! چه طنزها که می شود نوشت فعلاً توی منطقه مسابقه حماقت برپاست...
آنقدر مضحک است که ابتدا آدم باورش نمی شود...

مهرگان چهارشنبه 3 خرداد 1391 ساعت 17:34 http://mehraeen.blogsky.com

اسم این قانون حمایت از خانواده شان که میآید انگار کارد بر جکرم میزنند!
دست این مصریها درد نکند. در حال گشودن چه گره های مهمی در مجلسشان هستند بعد از رفتن آن دیو؟ این همه کشته برای انقلاب برای رسیدن به چی؟!!!
دریغ که درین مسابقه ی حماقت به قول این بالایی ،ترها هم باید به پای خشک ها بسوزند

فانی چهارشنبه 3 خرداد 1391 ساعت 18:25 http://newmidwife.persianblog.ir

فوق العاده س.هیچ چیز زشتی هم توش نمی بینم.شما معلوم نیست چتونه.کی گفته مرده ها حق ندارن حالشو ببرن؟خیلی فانتزی قشنگیه.

میله بدون پرچم پنج‌شنبه 11 خرداد 1391 ساعت 13:28

اسمم یادم رفته بود؟!
سلام

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد